نوع مقاله : علمی - پژوهشی
چکیده
قاعدتا هر نظام زیبایی شناسی مبادی ورودی و روش ورود به بحث خود را از ماهیت و نحوه صورت بندی محتوای خود کسب می‌کند. به شکل مرسوم نقطه‌ی شروع مباحث زیبایی شناسی ایرانی اسلامی جستجوی کلمات مربوط به هنر و زیبایی در متون مختلف فلسفی، عرفانی و فقهی است. مقاله‌ی حاضر بر این است تا با توجه به سابقه‌ی فرهنگی، باورهای دینی و بافت زبانی هنر ایرانی نقطه‌ی شروع متفاوتی را پیشنهاد دهد. با توجه به اهمیت ادبیات در سابقه‌ی فرهنگی هنری، وجود تشکیک فقهی در تصویر سازی از نظر اسلام و تسلط فرهنگ کلام محوری، علم بدیع می‌تواند به عنوان نقطه‌ی شروع یک دسته نظرات زیبایی شناسی در جهت درک و تفسیر میراث فرهنگی هنری ایرانی قلمداد گردد. وجود اصطلاح شناسی مدون، دقیق و بسط پیدا کرده در علم بدیع و دسته بندی‌های منحصر به فرد در زبان فارسی، می‌تواند در تبیین جایگاه علم بدیع به ما کمک کند. علم بدیع تنها حیطه‌ی مطالعاتی نظری است که دارای اصطلاح شناسی دقیق در توصیف و درک و ارزیابی آثار ادبی است، همچنین علم بدیع در موارد زیادی از جمله مباحث مربوط به فرم، تشبیه و استعاره دارای نوآوری‌های متنوع است که متناظر با مباحث کلاسیک زیبایی شناسی در غرب است.
کلیدواژه‌ها
)