نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری
2 دانشگاه تبریز
چکیده
ماکیاولی با کشف واقعیت مؤثر و سپس، ایجاد نسبت میان واقعیت مؤثر با مفاهیمی چون مناسبات انسانی، ملت و نجات میهن، موفق می‌شود تفسیری جدید از اخلاق، فضیلت و نسبت آن با واقعیت زندگی ارائه دهد و تصور سنتی از اخلاق را در نسبت با زندگی دگرگون سازد. او با قراردادنِ مناسبات انسانی و مصلحت عمومی در اکتشاف قانون اخلاقی، زمینه را برای تصور هگل از اخلاق انضمامی و دین قومی فراهم آورد. هگل باتوجه‌به این تصور ماکیاولی است که ایدۀ اصلی پدیدارشناسی روح را که همان ایجاد رابطۀ دیالکتیکی میان دوگانۀ آسمان و زمین است به دست آورد. براین‌اساس، تناقض اخلاق با طبیعت و میل انسانی از میان می‌برد و به‌واسطۀ پروراندن اخلاق از ریشه‌های خواست، میل و طبیعت انسانی، اخلاق را در کلی به نام روح قومی و عرفی قابلِ‌درک معرفی کند. همچنین باتوجه‌به امکانی که واقعیت مؤثر ماکیاولی در اختیار هگل قرار می‌دهد، او موفق می‌شود نسبتی میان ایدئالیسم و رئالیسم برقرار کند و استخراج ایدئالیسم از درون رئالیسم را توضیح دهد. نگارندگان در این مجال می‌کوشند که با ارائه تفسیری نو از شهریار مدرنِ ماکیاولی و نشان‌دادن امکانات فلسفی بزرگی که این اثر در اختیار فلاسفۀ بعد از خود، خصوصاً هگل، قرار می‌دهد، نسبتی میان منطق شهریار ماکیاولی و تکوین منطق پدیدارشناسی روح برقرار کنند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Machiavelli’s Political Thought and Its Influence on the Phenomenological Evolution of Hegel’s Spirit
نویسندگان [English]
- mostafa abedi 1
- Mohsen Bagherzadeh meshkibaf 2
- Mohammad Asghari 2
1 PhD of student
2 UNIVERSITY OF TABRIZ
چکیده [English]
By discovering effective reality and then establishing a relationship between effective reality and concepts such as human relations, the nation, and the salvation of the homeland, Machiavelli succeeds in devising a new interpretation of morality, virtue, and its relation to the reality of life. By placing human relations and the public interest in the exploration of moral law, he paved the way for Hegel’s conception of concrete morality and ethnic religion. It is according to Machiavelli’s idea that Hegel came up with the basic idea of the phenomenology of the soul, which is to establish the dialectical relationship between heaven and earth. Accordingly, the contradiction between morality and human nature and desire is eliminated, and by cultivating morality from the roots of desire, human desire and nature introduce morality in general in the name of an understandable ethnic and customary spirit. Also, given the possibility that Machiavelli’s effective reality gives him, Hegel succeeds in establishing a relation between idealism and realism and explains the extraction of idealism from within realism. In this regard, the authors try to establish a relation between the logic of Prince Machiavelli and the evolution of the phenomenological logic of the soul by presenting a new interpretation of the modern Prince Machiavelli and showing the great philosophical possibilities that this work offers to philosophers after him, especially Hegel.
کلیدواژه‌ها [English]
- Machiavelli
- effective reality
- prince
- absolute spirit
- Hegel
آرنت، هانا (1388)، توتالیتاریسم، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران، ثالث.
اسکینر، کوئنتین (1380)، ماکیاولی، ترجمۀ عزت‌الله فولادوند، چاپ چهارم، تهران، طرح نو.
اشتراوس، لئو (1387)، فلسفۀ سیاسی چیست؟ ترجمه فرهنگ رجایی، چاپ سوم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
آلتوسر لویی (۱۳۹۶)، ما و ماکیاولی، فؤاد حبیبی و امین کرمی، نشر اختران، چاپ دوم، تهران.
اینوود، مایکل (1388)، فرهنگ فلسفی هگل، حسن مرتضوی، مشهد، نیکا.
بیزر، فردریک، (۱۳۹۶)، هگل، مسعود حسینی، انتشارات ققنوس، چاپ سوم، تهران.
زنوی، میلان (1382)، هگل جوان در تکاپوی دیالکتیک نظری، محمود عبادیان، تهران، آگه.
ژورست، الیوت ل (1395)، فراسوی هگل و نیچه، فلسفه، فرهنگ و فاعلیت، خسرو طالب‌زاده، تهران، نشر مرکز.
طباطبایی، جواد (1385)، تاریخ اندیشۀ سیاسی جدید در اروپا: جدال قدیم و جدید، جلد اول، چاپ دوم، تهران، نگاه معاصر.
کاسیرر، ارنست (1377)، اسطورة دولت، ترجمۀ یداﷲ موقن، تهران، هرمس.
کانت، امانوئل (1392)، نقد قوه حکم، عبدالکریم رشیدیان، تهران، نی.
لوکاچ، گئورگ (1391)، هگل جوان (پژوهشی در رابطه دیالکتیک و اقتصاد)، محسن حکیمی، تهران، مرکز.
آلتوسر، لویی (1394)، جریان زیرزمینی ماتریالیسم مواجهه، مراد فرهاد پور، بارانه عمادیان، آرش ویسی، نشر بیدگل، تهران.
ماکیاولی، نیکولو (1388 الف) شهریار، ترجمۀ داریوش آشوری، تهران، نشر آگاه.
ـــــــــــــــــ (1388 ب) گفتارها، ترجمۀ محمدحسن لطفی، چاپ دوم، تهران، خوارزمی.
هگل، گئورگ ویلهلم فردریش (1396)، عناصر فلسفه حق، مهبد ایرانی‌طلب، تهران، قطره.
هگل، گئورگ ویلهلم فردریش (1399)، پدیدراشناسی روح، سید مسعود حسینی، محمدمهدی اردبیلی، تهران، نی.
هگل، گئورگ ویلهلم فردریش (1399 ب)، نگارش‌های اولیه مجموعه رسالات سیاسی، فلسفی و اجتماعی، زیبا جبلی، تهران، شفیعی
یوول، یرمیاهو (1399)، پیشگفتار هگل بر پدیدارشناسی روح، سید جمال سامع، تهران، گام نو
Beiser, F. C. (2009), “Morality in Hegel’s Phenomenology of Spirit”. In K. R. Westphal, Hegel’s Phenomenology of Spirit (Pp. 209-226). West Sussex: Blackwell’s Publishing
Belliotti, A.R. (2009). Niccolo Machiavelli: The Laughing the Strutting Fox. United Kingdom: ROWMAN & Littlefield Publishers, INC.
Coleman, Ganet (2000), A History of Political Thought, Blackwell Publisher.
Krasnoff, L. (2008), Hegel’s Phenomenology of Spirit: An Introduction. New York: Cambridge University Press.
Moravia, Alberto. (1965), L’Homme, Paris, Flamarion.
Plamenatz John, (1979), Man And Society, Vol. One, London, Longman
Renaudet, O.A (1942), Machiavel, Paris, Gallimard.
Strauss, L. (1975), An Introduction to Political Philosophy (Ten Essays Byleo Strauss), (H. Gildin, Ed) Detroit. Wayne State University Press
Siep, L. (2014), Hegel’S Phenomenology of Spirit. Trans. D. Smyth, New York: Cambridge University Press.
Yeoman C, (2012), Freedom and Refl Ection Hegel And The Logic Of Agency, New York, Oxford University Press
Zambrano, R, (2015), Hegel’s Theory of Intelligibility, Chicago, The University Of Chicago Press
)