چهره‌های جنون؛ از فوکو به ابن‌حبیب‌نیشابوری

عارف دانیالی

دوره 11، شماره 2 ، اسفند 1397، ، صفحه 83-116

چکیده
  ابن­حبیب­نیشابوری در کتاب خویش – که ذیل ادبیات صوفیانه دسته­بندی می­شود- اقسام معانی جنون را برمی­شمرد؛ در این طبقه­بندی، هرگز جنون، بیماری پنداشته نمی­شود و نقطۀ مقابل خردمندی نیست. دیوانه کسی است که سبکی متفاوت از زندگی همگانی را برمی­گزیند و هنجارهای رسمی را زیرِ پا می­نهد. بدین­ترتیب، دیوانه همچون نقاد اجتماعی-سیاسی ...  بیشتر

تبیین جنون در هنر به مثابه‌ رهایی در تلقی نیچه‌ای فوکو،با تأکید بر نقاشی‌های گُیا

زینب صابر؛ پرویز ضیاء شهابی

دوره 5، شماره 1 ، شهریور 1391

چکیده
  میشل فوکو (1926-1984)، به تأسی از نیچه به نقد مبانی متافیزیک غربی می‌پردازد. او در این راستا با افشاء و واژگونی معیارها و اصول بدیهی‌ انگاشته‌شده‌ در ساختار قدرت، به تبیین اشکال مختلف غیریت اهتمام دارد. یکی از این اشکال غیریت را می‌توان جنون دانست که به زعم فوکو در آثار هنری عصر مدرن متجلی است. نقاشی‌های فرانسیس گُیا به زعم فوکو می‌تواند ...  بیشتر