به کار گیری اندیشۀ ساختارزدایی در معماری با نگاهی به آثار برنارد چومی

نوع مقاله : -

نویسنده

هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی

چکیده

مکتب ساختارزدایی برای اولین بار در دهه‌های 60 و 70 توسط ژاک دریدا، فیلسوف فرانسوی، در عرصۀ فلسفه و ادبیات مطرح شد. این مکتب یکی از شاخه‌های مهم فلسفه پست مدرن محسوب می‌شود و نقدی به بینش ساختارگرایی و همچنین تفکر مدرن است. روش ساختارگرایی، کشف و استخراج ساختارهای کلی موجود در پدیده‌ها و سپس تجزیه و تحلیل ساختارها با استفاده از بررسی سازه‌ها و عناصر تشکیل‌دهندۀ آنها است. دریدا با ساختارگراها مخالف بود  چرا که به اعتقاد او وقتی به دنبال ساختارها هستیم از متغیرها غافل می‌مانیم. حدود بیست سال پس از انتشار نخستین کتاب‌های ژاک دریدا، ایده‌ها و اندیشه‌های وی توسط معماران و منتقدان معماری مورد توجه قرار گرفت. ارتباط مستقیم ساختارزدایی با معماری نخستین بار توسط معماران نظریه‌پردازی چون پیتر آیزنمن و برنارد چومی تحقق یافت. پروژۀ پارک دلاویلت برنارد چومی به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سرآغاز سبک معماری ساختارزدایی و بی‌تردید بزرگترین اثر تحقق یافتۀ این سبک از معماری است. چومی در آثار اولیه خود با تعریف معماری به عنوان تولدی مدام از مقدمات و شرایط بالقوۀ بسیار مشخص در یک سو و خلق تجربیات و تمایلات جدید در سوی دیگر، آغازگر بحران و همچنین پتانسیلی برای معماری است که به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. در این نوشتار به بررسی سبک معماری ساختارزدایی بر مبنای آثار چومی و به ویژه پروژۀ پارک دلاویلت می‌پردازیم.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

bernard tschumi

نویسنده [English]

  • مصطفی حسین زاده
شهید بهشتی
چکیده [English]

Tschumi has taught at the Architectural Association in London, the Institute for Architecture and Urban Studies in New York, Princeton University, the Cooper Union in New York and Columbia University where he was Dean of the Graduate School of Architecture, Planning and Preservation from 1988 to 2003. Tschumi is a permanent US resident.

Tschumi's first notable project was the Parc de la Villette, a competition project he won in 1983. Other projects include the new Acropolis Museum, Rouen Concert Hall, and Bridge in La Roche-sur-Yon. Over his almost twenty-year career, his built accomplishments number over sixty, including theoretical projects.[1]

Tschumi studied at the Swiss Federal Institute of Technology in Zürich, Switzerland where he received an architecture degree in 1969. After school and prior to winning the Parc de La Villette competition, he built his reputation as a theorist through his writings and drawings. From 1988 to 2003 he was the Dean of Columbia University's Graduate School of Architecture, Planning and Preservation. Additionally, academic teaching positions have been held at Princeton University, Cooper Union, and the Architectural Association in London. In 1996, he received the French Grand Prix National d'Architecture. He established his practice in 1983 in Paris with the Parc de La Villette competition commission. In 1988, he opened Bernard Tschumi Architects (BTA), headquartered in New York City. In 2002, Bernard Tschumi urbanistes Architectes (BtuA) was established in Paris

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bernard tschumi
  1. برادبنت، جفری، واسازی، ترجمۀ منوچهر مزینی، تهران: شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری، 1375.
  2. توکلی پارسان، سعید، دکنستروکسیون، تهران: مجله نگاه نو، شماره 32، بهار 1376.
  3. دامیانی، جووانی، برنارد چومی، ترجمۀ سعید ابراهیم آبادی، تهران: انتشارات گنج هنر، 1386.
  4. دیباج، موسی، ماهیت معماری، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، 1392.
  5. ضیمران، محمد، ژاک دریدا و متافیزیک حضور، تهران: هرمس، 1379.
  6. قبادیان، وحید، مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، 1383.
  7. مالپاس، سایمون، پست مدرنیسم، ترجمۀ حسین صبوری، تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز، چاپ اول، 1386.
  8. مانیاگو، ویتوریو، دانشنامه معماری قرن بیستم، تهران: مجله معماری ایران، شماره 15.
  9. Diane Ghirordo. Architecture After Modernism, Tamesand Hadson, 1996.
  10. Nesbit Kate, Theorizing a New Agenda For Architecure an anthology of architetural Theory, princeton Architectural Press. 1996.