خودادراکی استعلایی کانت و خودشناسی

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسنده

چکیده

معمولاً اصل خود ادراکی/ ادراک نفسانی را در بخش «استنتاج استعلایی» کتاب نقد عقل محض شاهکار آن بخش کتاب کانت دانسته اند. خودادراکی استعلایی آغازگاه بحث استعلایی را تعیین می کند. کانت اصطلاح «خودادراکی» را برای اشاره به خودآگاهی به کار می برد. از این رو، تالیف بنیادی ای را که هم تجربه را ممکن می سازد و هم به ما امکان می دهد همه ی تجربه های خود را به شناسنده یا من خودآگاهی نسبت دهیم، وحدت تالیفی خودادراکی می نامد. نقد عقل محض مشتمل بر دو تعلیم متفاوت درباره رابطه و نسبت بین فاعل خودادراکی و خود عقلیاب است. طبق یک تعلیم فاعل و سوژه ی خودادراکی با خود عقلیات یا واقعی کاملاً یکسان است. براساس تعلیم دیگر فاعل یا سوژه ی خودادراکی از خود عقلیاب و هر نوع شی یا متعلّق معقول دیگر متمایز است. من در این مقاله این رابطه و نسبت بحث انگیز را مورد بررسی و ارزیابی قرار خواهم داد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Transcendental apperception and self – knowledge

چکیده [English]

The principle of 'apperception' in the division of 'transcendental deduction' of Critique of pure Reason commonly have been called the masterpiece of that division of the important book. Transcendental apperception fixes the starting point for transcendental discourse. Kant uses the term 'apperception' to refer to self – consciousness. Therefore he called the fundamental synthesis that makes experience possible and enable us to attribute all our experiences to the same self – conscious subject or I the 'synthetic unity of apperception'. The Critique of pure reason contains two distinct doctrines about the relation between the subject of apperception and the noumenal self. According to one doctrine the subject of apperception is identified simply with the noumenal or real self. According to the other the subject of apperception is distinguished from the noumenal self and from any kind of intelligible object. In this essay I shall discuss and assessment this problematic relation

کلیدواژه‌ها [English]

  • Transcendental apperception
  • Inner Sense- noumanal self- self- Knowledge