زمانمندی، فردگرایی، و غیریت: زمانمندی اخلاقی لویناس در مقایسه با زمان فردگرایانه در برگسون و هایدگر

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

نقش زمان در آراء برگسون و هایدگر از اهمیت زیادی برخوردار است. از دیدگاه برگسون، واقعیت زمان نه کمّیتی بیرونی بلکه کیفیتی‌ درونی‌ست؛ زمان همان "استمرار"ی‌ست که حالات آگاهی فرد را در بر می‌گیرد و بر گوناگونی آنها صحّه می‌گذارد. هایدگر نیز منشأ زمان واقعی را در درون جستجو می‌کند و اصالت دازاین را وابسته به اصالت این "زمانمندی" می‌بیند. به زعم هایدگر، نگاه دازاین به آینده و مرگ خود مهم‌ترین الِمان‌های "زمانمندی" او هستند. اما مسئله اینجاست که تأکید این دو فیلسوف بر فردی بودن سرچشمه‌ی زمان رابطه‌ی بین زمان اصیل و حضور "دیگری" را با مشکل مواجه می‌کند. به عبارت دیگر، بنا بر ادعای برگسون و هایدگر، اصالت زمان تنها در انزوای "خود" میسّر است و آنچه در مجاورت "دیگری" به دست می‌آید همان زمان بیرونی، عینی، و همگانی‌ست. بدین ترتیب، آیا باید پذیرفت که درک واقعیت زمان و اخلاق دو مفهوم گردنیامدنی هستند؟ پژوهش حاضر پاسخ به این پرسش را در آراء لویناس جستجو می‌کند. لویناس نیز درک فلسفه‌ی اخلاق خود را مشروط به درک واقعیت زمان می‌داند. از سوی دیگر، به رغم شباهت‌های موجود، آنچه به زعم لویناس زمان واقعی‌ست تنها در مخالفت بنیادین با برگسون و هایدگر معنا می‌یابد. از دیدگاه او، زمانمندی در انزوا میسّر نیست و زمان در ارتباط با دیگری زاده می‌شود. مطالعه‌ی حاضر بر آن است تا با پرداختن به اساسی‌ترین تفاوت‌های موجود بین درک لویناس از زمان و تعاریف برگسون و هایدگر، و با روشن‌ترکردن پیچیدگی‌های ارتباط بین زمان و "دیگری" در تفکر لویناس، نشان دهد که چگونه نوآوری لویناس و مخالفت او با دو فیلسوف پیش از خود، به رابطه‌ی بین زمانمندی و اخلاق معنایی جدید بخشیده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Temporality, Individualism, and Alterity: Ethical Time in Levinas in Comparison with Egological Time in Bergson and Heidegger

نویسندگان [English]

  • Zeinab Heidari Moghadam
  • Amir Ali Nojoumian
Shahid Beheshti University
چکیده [English]

The concept of time is integral to the discussion of Bergson and Heidegger. As Bergson observes, time is not a spatial quantity but an inner quality and it constitutes the "duration" comprising the modes of the individual's consciousness and confirms their change and variety. Similarly, Heidegger explores the origin of authentic time within Dasein's consciousness and attaches Dasein's originality and authenticity to the originality and authenticity of his "temporality". To Heidegger, Dasein's perception of his future and his death constitute the most significant elements of his "temporality". But the two philosopher's emphasis on the individuality of the origin of time jeopardizes the relation between authentic time and presence of the Other. To put another way, as Bergson and Heidegger both claim, the truth of time is merely obtained in solitude and the time experienced in Other's proximity is essentially spatial, public, and objective. Are we, therefore, to concede that ethics and the truth of time are essentially asynchronous? The present study pursues the philosophy of Emmanuel Levinas for an answer. To Levinas, understanding his philosophy of ethics depends upon understanding time in its authenticity and originality. Nevertheless, the understanding of time Levinas calls original fundamentally defies that of Bergson and Heidegger. As he maintains, time does not evolve in solitude but in relation with the Other. Attempting to observe the most crucial differences between Levinas' understanding of time and Bergson's and Heidegger's, and also trying to illuminate the ambiguities of the relation between temporality and alterity in Levinas' thought, the present research attempts to clarify how the latter's innovative attitude has shed a new light on the relation between time and otherness.

کلیدواژه‌ها [English]

  • duration
  • temporality
  • otherness
  • same and other
  • individualism
  • Ethics
  1. Bergson, Henri. An Introduction to Metaphysics, trans. T.E. Hulme. London: Macmillan and Co.,1913.
  2. ------------------- Creative Evolution, trans. Arthur Mitchell. London: Macmillan and CO Limited, 1911.
  3. ------------------- Time and Free Will, trans. F.L. Pogson. New York: Dover Publications Inc., 2001.
  4. ------------------- Two Sources of Morality and Religion, trans. Ashley Audra and Cloudesely Breton. New York: Doubleday Anchor Books, 1935.
  5. Chanter, Tina. Time, Death and the Feminine: Levinas with Heidegger. Stanford, California: Stanford University Press, 2001.
  6. Cohen, Richard. Elevations: The Height of Good in Rozenzweig and Levinas. Chicago, Illinois: The University of Chicago Press, 1994.
  7. Durie, Robin. "Wandering Among Shadows: The Discordance of Time in Levinas and Bergson". The Southern Journal of Philosophy. 48:4, 2010.
  8. Heidegger, Martin. Being and Time, trans. Joan Stambaugh. Albany, New York: State University of New York Press, 1996.
  9. ---------------- The Basic Problems of Phenomenology, trans. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 1988.
  10. Levinas, Emmanuel. God, Death and Time. trans. Bettina Bergo. Stanford, California: Stanford University Press, 2000.
  11. ---------------- "The Other, Utopia, and Justice", Entre Nous: On Thinking-of-the-Other, trans. Michael B. Smith and Barbara Harshav. New York: Columbia University Press, 1991.
  12. ----------------- Time and the Other, trans. Richard Cohen. Pittsburgh, Pennsylvania: Duquesne University Press, 1987.
  13. Manning, Robert John Sheffler. Interpreting Otherwise than Heidegger: Emmanuel Levinas’s Ethics as First Philosophy. Pittsburgh, Pennsylvania: Duquesne University Press, 1993.
  14. Ross, W. D. Aristotle’s Physics. New York: Oxford University Press, 1998.
  15. Wolin, Richard. The Politics of Being: The Political Thought of Martin Heidegger. New York: Columbia University Press, 1961.
  16. Zahavi, Dan. "Life, Thinking Phenomenology in the Early Bergson", Bergson and Phenomenology, ed. Michael R. Kelly. Basingstoke: Palgrave-Macmillan, 2010.