برناردوس سیلوستریس از جمله اندیشمندان قرن دوازدهم میلادی است. مهمترین اثر وی رسالۀ «تبیین عالم» است که در آن با به‌کارگیری اسطوره‌های یونانی و رومی و فلسفه در معنای نوافلاطونی و افلاطونی میانه و باورها و اعتقادات مسیحی، به توضیح و تبیین آفرینش جهان و انسان می‌پردازد. هنر برناردوس ترکیب آموزه‌های مختلف از جمله اسطوره، فلسفه و باورهای مسیحی در این رساله است. با بررسی این رساله مشخص می‌شود که زبان دین حاکم بر آن هیچ‌کدام از اقسام زبان دین همچون زبان ایجابی، تشابهی، زبان سلبی و یا زبان تفضیلی نیست، بلکه زبان دین حاکم بر آن، زبان رمزی ـ تمثیلی است. به بیان دیگر برناردوس با استفاده از آموزه‌های مختلف، نظام منسجمی از آنها ایجاد می‌کند و با به‌کارگیری زبان رمزی ـ تمثیلی، اسطوره‌های یونانی و رومی را که در فرم و صورت الحادی و کفرآمیز‌اند در خدمت تأیید صحت اعتقادات مسیحی به‌کار می‌برد.
)