نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه تبریز
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
جان دیویی فیلسوف پراگماتیست آمریکایی، دیدگاهی انضمامی از تجربه انسان در کلیت آن را مطرح میکند. لفظ تجربه (experience)، بیشترین تکرار را در آثار وی دارا است و همواره در دورههای متعدد فلسفهورزیاش در مرکز آن قرار دارد. برای فهم نظر دیویی نسبت به تجربه باید به جنبه تعاملی (تعامل نظر و عمل، ارگانیسم و محیط، ادراک حس و تفکر و غیره ) و کلگرایانه آن و پرهیز از یکسونگی در فرآیند تجربه نظر کرد. همچنین در پیگیری تلقی دیویی از تجربه باید به تحولات فکری وی توجه نمود: دوره اولیهای که در آن تحت تأثیر پراگماتیسم پیرس، تمایلات تجربهگرانه و علمی وی آشکار است و دورهای که در آن تمایلات فرهنگی و هنری غالبتر میشوند.
در مقدمه وجوهی از تفکر فلسفی غرب که منجر به غلبه سازوکارهای عقلانی و نظرورزانه و غفلت از دیگر سازوکارها شده است بررسی میشود. نتیجه چنین غفلتی تمجید از «نظر» و تحقیر «عمل» بوده است. در بخش نخست مقاله به انتقادهای دیویی نسبت به فلسفه و ناتوانی آن در ارائه تصویری بسنده و سازگار با پیشرفت علم اشاره می شود (خصوصاً غفلت از نقش عمل) و سپس برداشت دیویی از تجربه در زمینه منطق علمی و متاثر از آن مطرح میشود. در این بخش تفاوت های برداشت دیویی از تجربه و شکل کلاسیک آن نشان داده می شود. در ادامه به تجربه مورد نظر دیویی با نشان دادن پیوند آن با تجربه زیباشناختی وهنری، پرداخته می شود.