آرنت؛ خود و ارادۀ خودانگیخته

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. نویسنده مسئول: malek.hosseini@yahoo.com

10.29252/kj.2022.214424.0

چکیده

بخش عمدۀ نظرات آرنت دربارۀ «اراده» در آخرین اثر او یعنی حیات ذهن آمده است که بیشتر به تاریخ اراده، یعنی تجربه‌ و تلاش‌های فیلسوفان برای نوشتن دربارۀ این تجربه‌ها، اختصاص دارد. حکم آرنت تقریباً دربارۀ همۀ این تلاش‌ها این است که آن‌ها نتوانسته‌اند حق تجربه‌های موردنظر را ادا کنند و این شکست ریشه در سوگیری در تفکر دارد؛ بنابراین، شاید فرضیه‌ای معقول به نظر بیاید که قصد آرنت ارائۀ تبیینی بسنده‌تر دربارۀ اراده بوده است. هرچند آرنت تبیینی واضح از نظریۀ خویش دربارۀ اراده به دست نمی‌دهد، اما اظهارات متعددی دربارۀ آن دارد و ذهن را با این پرسش مواجه می‌کند که آیا این اظهارات می‌توانند تبیینی منسجم به دست دهند یا خیر. 
بنابراین، سؤالات ذیل پیش‌رو قرار می‌گیرد: این قوه چیست؟ این قوه چطور با سایر قوای بشر و با «خود» یا «منِ اراده‌کننده» ارتباط برقرار می‌کند؟ رابطۀ این قوه با کنش چگونه است؟ توجیه آرنت از مفهوم خود و ارادۀ‌ خودانگیخته چیست؟ چرا آرنت بر ارادۀ خودانگیخته تأکید دارد و آن را از تفکر جدا می‌داند؟ و درنهایت، آرنت در رسیدن به تبیین منسجم از ارادۀ ‌خودانگیخته موفق عمل کرده یا خیر. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Arendt: Self and Spontaneous Will

نویسندگان [English]

  • maryam vahidzadeh 1
  • Malek hosseini 2
1 Department of Philosophy, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Department of Philosophy, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]

 major part of Arendt’s views on “Will” is evoked in her las‌t work, The Life of the Mind, which tends to hover around the his‌tory of the will, i.e., it is more concerned with the his‌tory of the will, that is, the experience and efforts of philosophers to write about these experiences. Arendt’s judgment about almos‌t all of these efforts is that they have failed to reveal the right assumed to be intended for the experiences, as this failure takes its roots from biased thinking. Thus, it may seem a rational hypothesis to sugges‌t that Arendt has accounted for a simpler explanation of the will. Although Arendt does not clearly explain her theory of the will, she provides a number of propositions about it, raising the ques‌tion of whether these propositions can produce a coherent explanation. So the following ques‌tions are introduced: What is this power? How does this power relate to other human forces and to the “self” or the “voluntary self”? What is the relationship between this power with action? What is Arendt’s jus‌tification for his concept and spontaneous will? Why does Arendt emphasize spontaneous will via such power and does not let the will be formed by thinking? And finally, does Arendt succeed in producing a consis‌tent explanation of the spontaneous will or not?

کلیدواژه‌ها [English]

  • Will
  • spontaneous will
  • self
  • willing ego
آرنت، هانا (1381) انقلاب، ترجمۀ عزت‌الله فولادوند، تهران- انتشارات خوارزمی.
آرنت، هانا (1388) توتالیتاریسم، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران- انتشارات ثالث.
آرنت، هانا (1391) حیات ذهن، جلد اول، ترجمۀ مسعود علیا، تهران- انتشارات ققنوس.
آرنت، هانا (1393) حیات ذهن، جلد دوم، ترجمۀ مسعود علیا، تهران- انتشارات ققنوس.
آرنت، هانا (1389) وضع بشر، ترجمۀ مسعود علیا، تهران- انتشارات ققنوس.
انصاری، منصور (1376) «حوزه عمومی در اندیشه سیاسی هانا آرنت»، اطلاعات سیاسی و اقتصادی، 117-118، 124-127 و 175
بردشا، لی (1380) فلسفه سیاسی هانا آرنت، ترجمه خشایار دیهیمی، انتشارات طرح نو.
پارخ، ب. (1385) ترجمه عزت‌الله فولادوند، «هانا آرنت»، بخارا، 58: 11-22
جهانبگلو، رامین (1385) «هانا آرنت و سیاست مدرن»، بخارا،58: 155-166 
دیهیمی، خشایار (1385) «هانا آرنت :متن سخنرانی در شب هانا آرنت»، بخارا،58: 47-56
کافی، لیلی (1385) «وضع بشر، اثر دیگری از آرنت»، بخارا، 58: 337-340
Arendt, Hannah (1977), Between Pas‌t and Future, New York- Viking.
Arendt, Hannah (2002), “Labor, Work, Action”, The Phenomenology Reader, edited by Dermot Moran & Timothy Mooney, London & New York- Rout ledge. 
Arendt, Hannah (1982), Lectures on Kant’s Political Philosophy, Chicago- University of Chicago Press. 
Arendt, Hannah (1968), Men in Dark Times, Harmondsworth- Penguin. 
Augus‌tine, Williams (1993), Thomas, On free Choice of the Will, Hackett- publishing company. 
Augus‌tine, Williams (2004), The City Of God, Harmondsworth- Penguin classics. 
Calcagno, Antonio (2010), “Hannah Arendt and Augus‌tine of Hippo: On the Pleasure of and Desire for Evil“, Laval Theologique et Philosophique 66 : 371-385
Goldman, Avery (2010), “The Antinomy of Political Judgment: Kant, Arendt, and the Role of Purposiveness in Reflective Judgment“, Continental Philosophy Review 43: 331-352
Gottsegen, Michael G. (1994), The political Thought of Hanna Arendt, s‌tate University- New York Press.
Habermas, J. (1977), “Hanna Arendt Communications Concept of Power“, Social Research 44: 1 
Jonas, Hans. (1965), Augus‌tine und das paulinische freiheitsproblem, 2nded., Gottingen. see specially app. III, published as (philosophical meditation on the seventh chapter of Paul`s Epis‌tle to the Roman). (1971) in the future of our Religious pas‌t, ed. James M. Robinson, London- New York.
Jonas, Hans. (1974) Jewish and Chris‌tian Elements in philosophy, In philosophical Essays, From Ancient Creed to Technological Man, Englewood Cliffs.
Kateb, G. ( 2006) Political Action: Its Nature and Advantages, In: Dana R. Villa, The Cambridge Companion to Hannah Arendt, London- Cambridge University Press. 
Kris‌teva, J. (2001) Hanna Arendt: Life Is A Narrative, trans, Frank Collins, Toronto- University of Toronto. 
Marshall, David L. (2010) “The Origin and Character of Hannah Arendt’s Theory of Judgment“, Political Theory 38: 367-393
Maurizio, Passerin D Entreves. (1994) The Political Philosophy of Hannah Arendt, London and New York- Routledge. 
May and Jerome Kohn. (1997) Hannah Arendt, Twenty years later, The mit press Cambridge Massachusetts London- England.